Tem(y)iz

ŞARKI: Falling - Benjamin Reber

görebilme yetime şükrettiğim günlerde,

yakaladıklarımdan çok kaçırdıklarıma ağlıyor gibiyim.

bilincimden kaçan kesitleri hayal gücüm tamamladığında,

anı yakalaya ma m ın pişmanlığına düşerim.

iyiyle kötüyü ayırmayı yeni yeni öğrendiğim gecelerde,

iyiliğin ne kadar zamandır bana uzak olduğunu fark ederim.

gökteki parıltıları saymaya harcadığım zamanımda,

* * * * * yanımdaki ** yıldızları * çaresizce ** * tüketirim.

Aşık olurum, peşine düşerim. Gerçeğe yenilir, kedere yüklerim.

Akrebi yelkovanı sallamadan, bir göz kırpmasında ruhuma işleyenleri

Bir ömür unutamamanın cefasını çekerim.

Uzay büyüyor çocuğum,

zaman bir mumdan yayılan ışınlar gibi her yöne akıyor.

Derdin koyulaşıyor çocuğum,

derine saplanan kılcal ihanetler daha da derine işliyor.

Ve mutluluk, o üç heceli zehirli kelime var ya çocuğum?

işte o kelime, sadece hayallerinde harmanlanıyor.

dilin tutuluyor bazen, haykırmak istiyorsun:

"ey mutluluğun geleceğini müjdeleyenler!

benim mutluluğum sizin ellerinizde!

bırakın, kutsanayım gözlerinizde!

huzurum sizin kollarınızda!"

...bitti mi haykırışların?

taştı mı biriktirdiklerin mürekkebinden?

ah çocuğum... beş yerel yönetim gören enkaz gibi ruhun...

el değiştiren bir yapı gibi, zaman aşımına uğramış bir yıkım gibi...

huzur aramak yordu seni biliyorum, yitirdin umudunu.

ne güzel olurdu, bütün sorumluluklarından soyunsan.

atsan kendini Gökova koyuna, ya da herhangi bir günbatımına.

bir limosa kuşu olsan mesela, dur durak bilmeden süzülsen semada.

ne güzel olurdu temizlensen, kendini temyiz etsen bütün bu karanlıktan.

ne güzel olurdu mesela...